Ontspullen

Je ziet het heel veel deze tijd, mensen die druk aan het ontspullen zijn. Misschien dat veel thuis zijn en soms ook thuiswerken ervoor zorgt dat we beseffen hoe vol ons huis staat. Hier in Apeldoorn staat de kringloop mudvol en nemen ze niet eens meer alles aan. Wij zijn hier ook aan het ontspullen geslagen. We waren al vrij minimalistisch, maar toch is het schokkend hoeveel tassen oude kabeltjes, gordijnen uit een vorig huis of ongelezen boeken er nog uit kastjes komen. In al dat ontspullen zit een loopbaanprincipe. Het loslaten. Niet alleen van je niet gebruikte spullen, maar ook van verwachtingen die je aan jezelf stelde of voornemens die je voor jezelf had.

Reflectieproces

In die zin is het grondig opruimen van je huis, harde schijf of garage een reflectieproces. Wie ben ik? Wat heb ik echt nodig? Wat is belangrijk voor mij? En hoe etaleer ik dat? Wanneer je jezelf ziet als schilder en je hebt in de afgelopen jaren veel verf, materialen, ezels en studiemateriaal aangeschaft, maar je niet aan schilderen toekomt, ben je dan een schilder? En als het antwoord hierop nee is, wat doet dat dan met je zelfbeeld? Zo heb ik een naaimachine staan, ik vond van mezelf dat ik handig en duurzaam genoeg was om zelf kleding te herstellen of gordijnen om te zoomen. Nou, je voelt hem al aankomen, dat ben ik dus niet. Het gedoe voordat je de naaimachine opgespannen hebt, de spullen verzameld, de desbetreffende YouTube video’s bekeken en de gordijnen van de muur hebt…blergh. Totaal niet aan mij besteed. En de herrie die zo’n ding vervolgens maakt, dan is een stukje zoomband dat je strijkt een stuk makkelijker. En die ene broek met een gat kan ook prima in het weekend.

Verlies

Wegdoen dus! Of toch niet? Want wegdoen zorgt voor ‘verlies’. Niet alleen van het geld dat die machine gekost heeft, maar ook van een stukje perceptie. Ik ben blijkbaar niet zo duurzaam of geduldig als ik dacht. En handig al helemaal niet met naald en draad. Jammer. Dat soort dingen toegeven is soms heel lastig. En in dit voorbeeld valt het mee, maar deze corona periode zorgt voor veel mensen voor een soms pijnlijke bijstelling van het zelfbeeld. Want ben je eigenlijk wel zo sociaal als je dacht? Of is het stiekem wel heel lekker om niet naar kantoor te hoeven en in je pyjama op de bank in te kunnen bellen in en vergadering? En andersom kan natuurlijk ook! De hyper zelfstandige op kantoor die nu ineens merken dat ze het team toch wel heel erg missen en dat collega’s onmisbaar zijn voor een prettig arbeidsproces.

Theorie

Dat loslaten van spullen en denkbeelden moeilijk is, komt door de loss-aversion-theory of de psychologische inertie. De angst om de huidige status quo te doorbreken. Deze principes zorgen ervoor dat mensen verlies zwaarder ervaren dan eventuele winst, en dat je brein het liefst geen veranderingen ziet, tenzij je echt goede argumenten hoort en ziet om verandering te accepteren. En die missen op dit moment. Niemand spreekt je aan op je pyjama, nodigt je uit voor een avondje in de kroeg of eist van je dat je op teamdag mee gaat naar de hei. De prikkels vallen dus weg.

Gokje wagen

Toch is het snappen van deze principes heel nuttig voor het ontspullen en je loopbaan. Want klopt je zelfbeeld, klopt het beeld dat je wil uitstralen met je huis, auto, garderobe , bij wat jij echt belangrijk vind en wil bereiken? En blijf je niet te lang in de status quo hangen omdat het zo lekker veilig voelt, terwijl je misschien stiekem wel toe bent aan die nieuwe loopbaankans of uitdaging. Komt er dan iets leuks voorbij, dan kunnen deze principes ervoor zorgen dat je die kans toch niet grijpt. Want tja, je weet wat je te verliezen hebt in termen van sfeer, verantwoordelijkheden, collega’s en salaris. Maar wat je wint door de gok te nemen? Ook al is het gras 2x zo groen, dan nog vinden mensen het lastig om die keuze te maken.

Loslaten

Mijn advies? Ga lekker loslaten! Bekijk welke items, ervaringen, herinneringen en kennis je in je leven hebt binnengelaten en vraag je af wat je verder brengt. Misschien is het tijd voor wat nieuws. Een leger huis, een leger hoofd en ruimte voor nieuwe kansen, ontwikkelingen en passies. En dan ineens blijkt die schilderkamer ook een prima plek te zijn om plantjes te kweken. Of te leren dansen. Chinees te leren. Zo leer je jezelf op een hele andere manier kennen. En ontdek je ineens kwaliteiten van jezelf waarvan je niet wist dat je ze had!

© 2020, Wendy Kers, De Wereld Van LOB