Mevrouw Dreus, wees eens als Kees

Onze kinderen zijn gek op Mees Kees. Ze verslinden iedere avond de luisterboeken en ook de films op Netflix blijven ze kijken. Dus om in ieder geval wat afwisseling te hebben (“muzen Sep, geen muizen” komt ons de neus uit) kregen ze van ons de DVD-box met de tv-serie. En laat daar nou een hele mooie LOB-aflevering in zitten.

Aukje

In de aflevering is Aukje helemaal gek van ruimtevaart en vraagt de meester haar een les te geven over haar favoriete onderwerp. Aukje gaat er helemaal in op. Ze vertelt ze klas over de kans op aliens, water op Mars, Apollo 13 en al het andere wat haar zo fascineert aan ruimtevaart. Later wil ze dan ook graag astronaut worden. Ze twijfelt echter of dat wel realistisch is. Het is een zwaar beroep en hoewel Aukje slim is, voelt ze zich fysiek niet heel sterk. Toch moedigt de meester haar aan vooral te dromen en zich niet te laten lijden tot een beer op de weg. Super Mees!

Dreus

Maar dan komt mevrouw Dreus om de hoek kijken. De strenge directrice die vooral waarde hecht aan rust, reinheid en regelmaat en het maaiveld al een hele prestatie vindt, dus laten we daar vooral niet bovenuit stijgen. Zij krijgt lucht van de spreekbeurt van Aukje en besluit haar te prijzen voor haar prestatie. Aukje moet vooral maar juf worden later en misschien, als ze heel goed haar best doet, kan ze dan wel directrice worden. Wanneer Aukje haar vertelt dat leerkracht of directrice haar helemaal niets lijkt, maar een baan bij NASA wel, barst Dreus los. Over hoe ze wel realistisch moet blijven. En over de zinloosheid van dromen en vergezochte toekomstbeelden. Aukje moest maar snel met beide benen op de grond staan…

Gevolg van dit gesprek? De geknutselde sterren van Aukje lagen aan diggelen op de grond van haar slaapkamer en ook het ruimtevaartproject dat de meester had opgetuigd was ineens niet meer interessant. Die droombaan was immers toch geen haalbare kaart en ze moest vooral realistisch denken. Weg ambitie, passie en droom.

Haalbare loopbanen

Natuurlijk is dit in de serie uitvergroot maar toch is het goed stil te staan bij de ‘grote mensen perceptie’ van haalbare loopbanen. Want ook al is de kans dat leerlingen als Aukje later bij NASA terecht komen niet heel groot, toch zou je deze dromen moeten stimuleren. De toekomstige ruimtereizigers, profvoetballers, prinsessen en alle ander bijzondere dromen zeggen namelijk niet alleen heel veel over de kwaliteiten van een leerling, maar ook over hun drive. Die voetballer zal echt wel uit zichzelf trainen. En Aukje verslond in dit geval informatie over het heelal en daarmee indirect natuur- en sterrenkunde. En je hebt grote kans dat de droomprins of prinses gevoel heeft voor etiquette, gastvrijheid en misschien wel mode en talen. Mees Kees sloot daar naadloos op aan door Aukje te vertellen over de fantasie van Einstein en hij krijgt haar zelfs zover om een succeservaring op te laten doen met een bal, omdat ze mag dromen.

Moraal van dit verhaal? Wees als Kees! Laat leerlingen groots dromen, stimuleer dat en bevraag ze naar hun beelden. 

Daag ze uit om die beelden te vergroten. Vertel een Aukje over sterrenkunde of ruimtevaarttechnologie. Astronaut zit er misschien wél in, maar zo niet, dan hoor je in hun verhalen wel mooie aanknopingspunten voor een driegesprek of schooladvies. Want zo’n Aukje hoort niet geremd te worden, maar gestimuleerd om naar een school te gaan waar ze bijvoorbeeld een technasium bieden. Of projectmatig onderwijs waarbij ze onderzoekend kan leren. En zo neem je dus niet alleen harde resultaten maar mooie dromen mee in je advies voor later!

© 2020, Wendy Kers, De Wereld Van LOB